Op 2 oktober werd de tragiek herdacht ingegeven door de bombardementen op Huissen en Doornenburg.
Belangrijke pijler in het 'Comité Herdenking 2 oktober' is het Exoduscomité.
De herdenking bestaat als altijd uit drie onderdelen: De herdenking in de Stadskerk te Huissen, de Stille Tocht en de ceremonie bij het Massagraf.
Gastspreker was burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen. Als geen ander weet hij de tragiek die een gemeenschap treft te verwoorden en te relateren aan de actualiteit.
Bijzondere gasten waren de burgemeesters van Zevenaar, Westervoort, Berg en Dal en Overbetuwe alsmede vertegenwoordigers van de Euregio, Rode Kruis, Provincie Gelderland en de Canadese ambassade.
Het Lingewaards Mannenkoor wist gedurende de herdenking in de Stadskerk de harten te raken. Het vioolonderdeel van de 12 jarige Chris Hendriks werd met applaus beloond.
Natuurlijk waren op het reuzenframe beelden te zien van de Over Betuwe toen 44-45 en nu.
Elisa Versmissen droeg het tragische maar bemoedigende relaas voor van de nu 87 jarige Leida Hendriks.
Martijn van Vuren droeg op theatrale wijze het gedicht Terugkeer voor eindigend met een afscheid van de witte vluchtelingen vlag.
De indrukwekkende Stille Tocht met honderden deelnemers werd begeleid door de stadsgilden.
Op het Gedenkpark werd de muzikale ondersteuning verzorgd door de trouwe en muzikaal sterke scouting band.
De tientallen kransen en bloemen zorgden voor een bloementapijt bij het Massagraf.
Wat een verschil met het bommentapijt in 1944...
Sofie van Vuren droeg een eigen gedicht voor.
Een dankbetoon voor leven in vrijheid.
De entourage was, zeker 80 jaar na dato, een uitdaging.
Het Gedenkpark, waar het Massagraf zich bevindt, was voor de herdenking met extra zorg onderhouden. Voor deze gelegenheid was voor het eerst de nieuwe duurzame verlichting aangebracht. Dit kwam de sfeer van de plechtigheid ten goede.
Waardering voor de groep vrijwilligers die de herdenking tot een hoogtepunt hielpen zijn.
Opdat wij niet vergeten.
Naar het overzicht